Cinque Terre

Vandaag 3 van de 5 dorpen bewandeld en de laatste met de trein meegepakt,
Hoewel klimmen en klauteren beter verwoord dan wandelen, de kuiten zijn flink op de proef gesteld. Ondanks dat de totale afgelegde afstand maar 12 km is, hebben we er wel 4 uur op gelopen. Een uur achtereen steil omhoog en niet echt wat je noemt langs trappen. Behalve mooie uitzichten ook grappig om alle tegenliggers proberen te begroeten in hun eigen taal; giorno (Italianen slikken ‘bon’ in), bonjour, hello, gutentag, hallo (ook voor de Vlaming). Je komt veel landen tegen en ik zit er vaak naast haha.  Na een paar uur klimmen halen we toch alle talen door elkaar.
Corniglio is een prachtig klein dorpje gelegen op een uitstekende rots en met 1 hoofdstraat. Ik had echt heel erg zin in citroenlimonade daar. Helaas is mijn Italiaans niet al te best en ik kreeg vers geperste citroen met water, wel fris maar zuuuuuuur. De Engelse buurvouw aan het tafeltje naast ons kwam niet meer bij van het lachen.
Door naar Manarola met weer een enorme klim, gelukkig een vlak middenstuk en een nog grotere afdaling. Hele smalle paden deze keer en echt goed opletten waar je stapt. Niet te doen als het regent denk ik. Manarola is nog kleiner, maar wel met een heerlijke baai waar we kunnen afkoelen en bijkomen. De zeezichten zijn als altijd geweldig, een beukende, blauwe zee, ruwe rotsen en gekleurde huizen bijna boven elkaar gebouwd.
We besluiten het laatste dorp per trein aan te doen: Riomaggiore. De trein komt maar net uit de tunnel met de laatste wagon. We persen ons langs de wand het perron op. Ook hier maar 1 hoofdstraat en we zijn eigenlijk te moe om er goed van te genieten. Doen een drankje en dan terug met de trein naar Vernazza. Ruim 6 uur over heenreis gedaan en in een halfuurtje terug met de trein.
Frisse douche en afsluiten bij de Italiaan aan de overkant waar we vanmorgen ook met het ontbijt begonnen zijn.
Buona notte voor straks